Een paar weken geleden deelde ik mijn “successen van 2019”. Tijdens mijn terugblik en reflectie op 2019 heb ik ook een paar zaken aangetroffen die minder fraai waren. Die wil ik ook met jullie delen.
Een van de aandachtspunten uit mijn terugblik was een gebrek aan authenticiteit in mijn content. Zoals iedereen probeer ik een zo positief mogelijk beeld neer te zetten. Ik deel alleen die dingen die me er beter uit laten zien.
Toch maak ik aan de lopende band enorme fouten. Ik vind in mijn fuck ups vaak ook de meeste waarde. Daarom deel ik mijn top 5 met jullie. (Het had overigens met gemak een top 50 kunnen zijn.)
Fuck up #1: Niet mezelf zijn
Een van de dingen waar ik me aan ernstig heb gestoord bij mezelf is dat ik mezelf zag meegaan in de trend van influencer marketing, merk laden en personal branding. Mensen die me kennen weten dat dat niet zo goed bij me past.
Ik heb een hekel aan virtue signaling om social brownie points te scoren bij mijn achterban. Ik vind het moeilijk om die dingen van mijn leven online te showcasen die je doet denken dat ik het helemaal gemaakt heb. #blessed #buymyshit.
– Hoewel de ondertiteling bij een artikel schrijven over je fuck-ups natuurlijk ook “Hey! Kijk mij eens even zelfkritisch en kwetsbaar zijn! Goed hé?” is. –
Ook ben ik meegegaan in de trend om de aanval te openen op “andere coaches” middels “Subliminal Shots”. Dat is elkaar afkraken zonder elkaar direct bij naam te noemen. De zogenaamde deze-denkwijze-is-inferieur-en-de-mijne-superieur-koop-mn-shit-formule.
Ik ben super gevoelig voor dit soort dynamieken, maar het misbruikt mensen hun neiging om bij teams te willen horen. Toch vond ik dat ik er in mee moest. Fear of missing out zat er achter. Andere online persoonlijkheden en coaches doen het immers ook. Hierdoor ben ik veel tijd en energie kwijt geraakt aan hoe ik overkwam en dit heeft afgeleid van de inhoud.
Nog erger: het maakte me close minded. Door deze mindset heb ik waarde laten liggen die gevonden kon worden in concepten die ik op voorhand afdeed als onzin.
Ook liet ik niet in alle content die ik geproduceerd heb het achterste van mijn tong zien. Bang voor blowback in dit politiek correcte tijdperk. Elke keer dat ik hier voor terug ben gedeinsd voelde ik me laf.
Les voor de toekomst: Authenticiteit is schaars, laat je grootste kracht niet afpakken omwille van angst voor de mening van anderen. Blijf jezelf en post geen onzin omdat je bang bent dat je achterblijft als je niets post.
Fuck up #2: Te veel producten pluggen
Niemand zit te wachten op je product plug. Schaamteloze zelfpromotie. Als mensen iets nodig hebben zoeken ze het tegenwoordig zelf wel op. Diep in mijn hart ben ik een klassieke old school marketeer die geloofd in ouderwets product marketing: een goed kwalitatief hoogwaardig product of dienst met toegevoegde waarde verkoopt zichzelf.
Waarom? Omdat positieve ervaringen van eindgebruikers zorgen voor vraag. Ik heb liever dat mensen naar mijn masterclasses komen omdat collega’s er enthousiast vandaan kwamen dan omdat mijn promofilmpjes er zo dik uitzagen.
Zodra je non-stop toeters en bellen nodig hebt om je spul te slijten ontbreekt er waarde.
Uiteraard werkt marketing wel en is het tot op enig niveau ook absoluut nodig, maar als alles wat je online slingert een commerciële bijbedoeling heeft haken mensen af.
“Wil je ook graag leren hoe je dit beter kunt doen? Klik hier voor een gratis online training over <insert generiek leiderschapskwaliteit hier>.” Hij die zonder zonde is werpe de eerste steen nietwaar?
Les voor de toekomst: Focus je op kwaliteit en inhoud in plaats van mooie instagram plaatjes. Niet alles wat je online zet hoeft ook tot sales te leiden. Mensen pikken die intentie intuïtief op en haken af. Content is koning, inhoudelijke content keizer!
Fuck up #3: Bijna fraude plegen in een subsidietraject
Toen we medio 2019 van een adviseur hoorden dat we op sommige van onze jaarprogramma’s en opleidingen 50% van de onkosten konden laten vergoeden voor onze klanten door een subsidieregeling vanuit de overheid, klonk me dat als muziek in de oren.
Wat bleek: de adviseur en opdrachtgever in kwestie hadden voorgesteld om de kosten van het totale traject kunstmatig op te schroeven naar het maximaal op te voeren bedrag waar binnen de subsidie aanspraak op mocht worden gemaakt. Dit bedrag lag aanzienlijk hoger dan onze daadwerkelijke kosten. Het verschil zou later met elkaar worden verrekend middels een schaduw factuur.
De oneigenlijke aard van de hele constructie begon mij pas te dagen bij het opstarten van de facturatiestroom en ik plots een factuur moest sturen die vele malen hoger lag als onze prijs.
Uiteraard zijn we niet meegegaan in de constructie, hebben we de desbetreffende klanten geïnformeerd en afscheid genomen van de adviseur in kwestie. Desondanks een fuck up mijnerzijds.
Dergelijke aanvragen zijn complex en niet erg inspirerend. Om deze reden heb ik onvoldoende kennis genomen van hetgeen ons werd voorgesteld en niet voortijdig gespot hoe de subsidie constructie zou worden misbruikt om te frauderen.
Les voor de toekomst: Devil is in the details. Delegeren en vertrouwen op anderen is prima, maar zorg dat je inhoudelijk kennis neemt van wat er speelt en het begrijpt. Ik begreep de constructie maar half en ging ter goeder trouw voorwaarts. Had ik me er eerder in verdiept was het mogelijk geweest om eerder in te grijpen met minder frictie tot gevolg.
Fuck up #4: Rendement niet kunnen kwantificeren bij mijn grootste klant
In Q2 2019 vond er bij een van mijn grootste klanten een wisseling van de wacht plaats op de HR afdeling. Zoals dat vaak gaat in zulke gevallen wordt alles dan ook weer eens kritisch bekeken. Zo ook de budgetten en waar deze aan worden besteed. Ik heb veel trainingen verzorgd bij deze organisatie en scoorde hoog op het lijstje kosten.
Als klanten veel geld bij je uitgeven, willen ze vaak ook weten wat het rendement is van hun investering. In mijn geval is dat het rendement op de masterclasses, trainingen en jaarprogramma’s die ik verzorg. Je kunt deze inzichtelijk maken middels evaluaties voor en na de kennis interventies.
En de vraag over het rendement kreeg ik nu ook van de desbetreffende HR afdeling. Ik kon hem echter niet beantwoorden. In een ver verleden werden alle trainingen geëvalueerd door HR, maar deze evaluatiecyclus was in verval geraakt.
Wij evalueren al onze trainingen bij andere klanten middels een gestandaardiseerd protocol, maar in dit geval heb ik verzaakt deze klant over te zetten op onze eigen evaluatie cyclus. Enerzijds omdat de feedback in het verleden altijd positief was en anderzijds omdat ik al jaren een trackrecord heb bij de klant in kwestie.
Lessen voor de toekomst: Vertrouw bij cruciale processen niet op de infrastructuur van derden. Track records zijn meer persoonsgebonden als organisatiegebonden. Zorg dat je ten alle tijden feedback van je klanten organiseert, kwantificeert en terugkoppelt.
Fuck up #5: Niet luisteren naar een specialist
Toen Generaal Swillens bij ons in de studio was nodigde hij ons uit voor de selectiedagen van Korps Commando troepen. Wiggert en ik wilden maar wat graag meedoen, maar er is een fysieke norm die je moet halen om überhaupt mee te mogen doen aan de dagen.
De norm is 6 strict pull-ups, 30 push-ups, 40 sit-ups en 2800 meter rennen in 12 minuten.
Om ons hier zo goed mogelijk op voor te bereiden zijn we in mei 2019 gestart met zes keer per week trainen onder begeleiding van voormalig instructeur bij het Korps Mariniers Noël Brand.
Noël heeft in de voorbereiding een aantal duidelijke instructies gegeven over o.a. het aanschaffen van de juiste materiaal, het belang van herstel en focus en het serieus nemen van consistent trainen.
Tijdens de laatste hertest moest ik constateren dat ik ernstig achterbleef in het hardlopen. De pull-ups, push-ups en sit-ups heb ik gefixt. Het lopen bleek een issue. Slechts 2350 meter in 12 minuten. Dat is 450 meter te weinig en te langzaam om zelfs maar de norm te halen waar de administratieve ondersteuning aan moet voldoen binnen defensie, laat staan de Special Forces.
Bij navraag door Noël werd duidelijk dat ik een aantal zaken niet op orde had. Ik had bijvoorbeeld verzuimt om tijdig het juiste soort hardloopschoenen aan te schaffen. Een detail waarvan een leek als ik denkt: wat maakt dat nou uit? Nou geloof me, dat maakt uit.
Daarnaast heb ik de impact van het doen van dingen naast het trainen op mijn herstel onderschat. In de ochtend naar de gym en in de middag een masterclass draaien of podcast opnemen? Dat doe ik wel even, dacht ik. Niet dus. Je kunt maar een bepaalde hoeveelheid energie gebruiken per dag zonder dat je ook al energie van de volgende dag aan het verstoken bent.
De eindstand is dat ik niet mee kan naar de selectiedagen in januari met mijn partner in crime Wiggert Meerman. Ik moet nu langer doortrainen tot ik wel hard genoeg kan rennen en op een later moment de testdagen doorstaan. De reden: ik dacht dat ik het beter wist als een van Nederlands beste trainers wat betreft je voorbereiden op een carrière bij defensie.
Lessen voor de toekomst: Luister naar specialisten. Zij hebben alle fouten al een keer gemaakt en begrijpen de complexiteit en samenhang van de verschillende factoren die het resultaat bepalen. Overschat je adapterend vermogen niet. Rust is een van de meest onderschatte componenten in (fysiek en mentaal) sterker worden. Wees realistisch in de hoeveelheid werk die je kunt verzetten zonder dat het roofbouw wordt.
De belangrijkste les uit deze laatste fuck up was echter: blijf trainen! Hoewel ik de 2800 meter nog niet in 12 minuten kan lopen ben ik wel sterker en fitter dan ooit tevoren.
De impact hiervan op mijn mentale staat, motivatie, discipline, energie en productiviteit zijn fenomenaal geweest. Hierdoor heb ik meer meters kunnen maken op mijn roadmap als in alle voorgaande jaren. Een gevoel dat ik jullie allemaal ook gun!
Fuck ups en fouten zijn het beste wat je kan overkomen. Het leert je hoe je kunt verbeteren, groeien en doorontwikkelen. Je moet de waarde alleen leren herkennen. Ik ben benieuwd naar jullie fuck ups van 2019 en welke lessen je er uit hebt weten te halen!
